Yaşanan Dünyada Hali Bilmeyen
Yaşanan dünyada hali bilmeyen
Devrin zamanını yormaz bilesin
Varında yokunda hal da olmayan
Verdiği sözünü sormaz bilesin
Günleri ayları bilip saymayan
Yıllar nasıl biter sormaz bilesin
Çarpışan bulutta şimşek görmeyen
Şiddetini merak edip sormayan
Gücün kaynağına gidip varmayan
Kendide kendine varmaz bilesin
Günleri ayları bilip saymayan
Yıllar yıllarında durmaz bilesin
Geldiğin dünyada yaşamıyorsan
Ova dağ tepeyi aşamıyorsan
Menzilini görüp koşamıyorsan
Canında canın da durmaz bilesin
Günleri ayları bilip saymayan
Yıllar yıllarında durmaz bilesin
Mürsel Adıgüzel
Bak Ben Sana Ne derim
Can evime çaktın durdun kazığı
Sökemezsen bak ben sana ne derim
Yaşam kaynağından aldın azığı
Alamazsan bak ben sana ne derim
Adı ne olursa olsun dinlemem
Zavallı yerinde olup inlemem
Kendini bilmeyen zatı ellemem
Bilemezsen bak ben sana ne derim
İnsanca bir yaşam bizim hakkımız
Emeğime inkâr olmaz vaktimiz
Cümle âlemine yoktur akdimiz
Bilemezsen bak ben sana ne derim
Arı olmayanda hayâ bulunmaz
Bu dünyada ebediyen kalınmaz
Canı can evinden vuran sorulmaz
Bulamazsan bak ben sana ne derim
Yapmayın kardeşler vurmayın bizi
İçimde oluşur izdi rap sızı
Kaderim bu belki alnımda yazı
Silemezsen bak ben sana ne derim
Çalışırken vurdun gürzü başıma
Zehir kattın ekmeğime aşıma
Bakmıyorsun geçmişteki yaşıma
Bilemezsen bak ben sana ne derim
Mürsel Adıgüzel
Bulsun
El eliyle gül yoldurma
Kendi elin diken yolsun
Harda bekletip soldurma
Gül yerini kendi bulsun
Hep dilinde adın olsun
Gelip can evinde kalsın
Sevgiyi sevdandan alsın
Yürekteki bendi bulsun
O zaman ağlamaz gönül
Karayı bağlamaz gönül
Yüreği dağlamaz gönül
Gelip gidip fendi bulsun
Mürsel Adıgüzel
Neyleyim
Kendi olup yaşamayı bilmeyen
Yaşam nedir bilmiyorsa neyleyim
Sevenlerin sevgisinde olmayan
Sevgi nedir bilmiyorsa neyleyim
Gönlüm açmam itibarsız olana
Kulak vermem söylediği yalana
Adam derim adam olup kalana
Adam gibi olmuyorsa neyleyim
Akıl olmaz akılsızın başında
Var mı yok mu belli olmaz işinde
Hayal olmaz gerçeklerin düşünde
Canda nefes solmuyorsa neyleyim
Mürsel Adıgüzel
Seni Anlatmaya Zaman Yetmedi
Seni anlatmaya zaman yetmedi
Kâğıdım tükendi kalem tükendi
Yüreğimde sevdan yandı bitmedi
Zamanım tükendi âlem tükendi
Ah çekip ağladım dağlar uyandı
Başına varmadan âlem tükendi
Gözüm yaşı akıp gitti sel oldu
Gamzelerim dolup taştı göl oldu
Saçlarım döküldü başım kel oldu
Zamanım tükendi kelam tükendi
Ah çekip ağladım dağlar uyandı
Başına varmadan kelam tükendi
Gönlümden gönlüne aktım çağlandım
Ateşinde yandım bittim dağlandım
Ağıtlar yaktılar sözde ağlandım
Zamanım tükendi yolum tükendi
Ah çekip ağladım dağlar uyandı
Başına varmadan yolum tükendi
Mürsel Adıgüzel
Kimsesiz Kaldı
Yüreğim yanıyor görsen nerdeyim
Can canım içinde kimsesiz kaldı
Bakarım yoluna sorsan nerdeyim
Övdüğün burada kimsesiz kaldı
Giderken deseydin arayıp durma
Kendini kendin bil kimseye sorma
Dostlarını ara gönlünü kırma
Sevdiğin burada kimsesiz kaldı
Yılları bekledim günler bitecek
Yüreğim içinde güm güm atacak
Alıp gidecekler toprak yutacak
Kovduğun burada kimsesiz kaldı
Mürsel Adıgüzel
Canda Canım Biter neden
Canda canım biter neden
Beni benden alıp giden
Dostlarımı düşman eden
Gitmez yolumdan yolumdan
Dert yükünü çeken bilir
Aşka tohum eken bilir
Keklik gibi seken bilir
Uçmaz dalımdan dalımdan
Sonsuzluğa bakıyorum
Sel su olup akıyorum
Yaşamımdan bıkıyorum
Aldı elimden elimden
Bıktım usandım bilesin
Kendin kendinle kalasın
Hayalde düşte olasın
Anla halımdan halımdan
Düşündükçe yaşamadım
Serde seri aşamadım
Olmazlara koşamadım
Oldum varımdan varımdan
Mürsel Adıgüzel
Beni
Güvenirdin arkasından giderdin
Koyun oldum kuzun oldum say beni
Fırat’ında kenarında güderdin
Kurt kuzuyu götürüyor duy beni
Anam ağlar bacım ağlar olana
Çalıp giden hayıflanır kalana
Akşam sabah söylediği yalana
El aleme rüsvay ettin vay beni
Kader saydın gerçekleri görmedin
Hak adalet dedin ama vermedin
Arpa boyu bir menzile varmadın
Neden duymak istemezsin hey beni
Balık oldum ağa baba ağında
Irgat oldum bahçesinde bağında
Neferiydim en ücra köy dağında
Varım yoktur taşımıyor bay beni
El kaldırdım ellerimi tuttular
Ses çıkardım zindanlara attılar
Haremiler varım yoğum sattılar
Güneş ağlar gelip sormaz ay beni
Mürsel Adıgüzel
